S vremena na vrijeme, na površinu isplivaju naučna “dostignuća” koja otkrivaju gen homoseksualnosti (gej gen), a koja tvrde kako je homoseksualnost prirodna i “urođena” stvar kod ljudi.
Kako bilo da bilo ipak se homoseksualni poremećaj smatra neprirodnim odnosom dvaju osoba.
Ovakva istraživanja, odnosno medijska obavještenja predstavljaju jedan od glavnih stubova na kojem počiva ateistički diskurs koji propagira kako homoseksualnost nije abnormalnost, tjelesna bolest ili duševni poremećaj. Naprotiv, to je apsolutno legitiman izbor obzirom da je to priroda koja je naslijeđena u ljudskom DNK-u s kojom se čovjek rađai koja se ne može ukloniti iz njega, a da ne spominjemo da će biti kažnjen zbog nje, kako to naučavaju nebeske religije.
U tom kontekstu, na primjer, ateista Richard Dawkins smatra da “evolucija u potpunosti pojašnjava homoseksualnost kroz nekoliko teorija”, dok arapski ateist Šerif Džabir vjeruje da je homoseksualnost prirodno ponašanje kojeg se ne treba plašiti niti se treba eliminirati, već se treba poduprijeti i s njim se pomiriti.
Kako objašnjavamo homoseksualnost?
Diskurs koji podupire homoseksualnost širi ideju o “prirodnosti”homoseksualnosti oslanjajući se na tri teme: Prva je usporedba ljudskog ponašanja s ponašanjem životinja, obzirom da je kod mnogih životinja primijećeno prakticiranje istospolnog seksualnog čina. Druga tema je tvrdnja da postoji specifičan genetski kod u ljudskom DNK-u koji je odgovoran za homoseksualnost i seksualno ponašanje općenito. Treća tema je usredotočena na tvrdnji da prilike u okruženju i socijalni faktori nemaju nikakve veze sa sodređivanjem seksualne orijentacije i identiteta pojedinca.
Zanimljiva je činjenica da se stopa homoseksualnosti primjetno povećava, a ponekada se zabilježi i standardna stopa unutar zapadnih crkava.
Socijalni faktori koji utiču na homoseksualnu orijentaciju su brojni i različiti. Ističe se da odsustvo oca ili majke povećava orijentaciju ka homoseksualnosti za više od 20%. Čak 84% homoseksualaca muškog spola je priznalo da njihov otac bio indiferentan i ravnodušan u njihovom djetinjstvu naspram samo 10% heteroseksualaca (tj. onih koji imaju veze sa suprotnim spolom).
Što se tiče društva u djetinjstvu, studije su pokazale da su homoseksualci često imali malo prijatelja istog spola i bili su odbačeni od velikih grupa istog spola. Kao rezultat poremećenosti porodice ili njihovog odbacivanja od socijalnog okruženja kod neke djece se javlja „rodna neusklađenost“ koja doprinosi njihovoj homoseksualnoj orijentaciji za 15%, a naročito ako taj poremećaj prati i seksualno zlostavljanje djeteta u djetinjstvu.
